Dobrej jakości odzież ochronna może znacznie zmniejszyć ryzyko urazów w odlewniach, co wiąże się z dużym zagrożeniem dla pracowników z powodu kontaktu z gorącym metalem. Najbardziej powszechne elementy odzieży ochronnej to kombinezony, kurtki, spodnie, buty, fartuchy i inne elementy chroniące różne części ciała.
Ramy prawne określające odporność tkanin odzieży roboczej na działanie stopionego metalu
Przez długi czas kombinezon ochronny dla hutnika był wykonywany z tkaniny wełnianej typu płaszczowego, a ówczesne przepisy nie określały szczególnych właściwości materiałów i stopnia ich ochrony przed stopionym metalem. Jednak, aby odzież robocza stanowiła naprawdę skuteczną ochronę, tkanina, z której jest wykonana, musi zostać przetestowana – w szczególności należy ustalić, ile i jakiego rodzaju metalu rozpryśniętego na tkaninie wytrzyma materiał.
Badanie tkanin pod kątem odporności na rozpryskiwanie ciekłego metalu
- Badany fragment tkaniny mocuje się na specjalnej ramie pod kątem 75 stopni C do poziomej powierzchni;
- Pod zabezpieczoną tkaniną umieszcza się folię PVC, która działa jak skóra pod odzieżą roboczą;
- Na tkaninę wylewa się stopiony metal o takiej samej konsystencji i temperaturze (ok. 1400 stopni C) jak w prawdziwej produkcji.
Taka konstrukcja umożliwia wyraźne określenie odporności tkaniny na działanie ciekłego metalu – szczególną uwagę zwraca się na miejsca, w których folia PVC została uszkodzona lub przywiera do tkaniny. Pojawienie się takiego uszkodzenia oznacza, że tkanina nie przeszła testu i należy zmniejszyć dopuszczalną ilość metalu w kontakcie z ubraniem. Określa to masę krytyczną stopionego metalu, którą może wytrzymać tkanina odzieżowa. Dobra tkanina ognioodporna jest w stanie wytrzymać uderzenie 350 g roztopionego aluminium w ciągu 64 sekund na swojej powierzchni, czyli o 14 sekund dłużej niż wynosi wartość standardowa.